Біяграфія св. Людвіка Грыньёна дэ Манфора

Людвік Грыньён нарадзіўся ў Манфоры, у Францыі, 31 студзеня 1673 г. Яго бацькі былі заможнымі людзьмі, з вялікім уплывам. Ад свайго бацькі, чалавека аскетычных і патрыярхальных правілаў, слова якога было законам, ён унаследаваў непахісную рашучасць, якую, аднак, цалкам выкарыстаў на праслаўленне Езуса Хрыста і Яго Найсвяцейшай Маці. Ён пагардзіў прывілеямі і выгадамі ўнаследаванага грамадскага становішча і прынёс сябе ў ахвяру Богу, прыняўшы духоўны сан.

Ён прыняў сакрамэнт святарства ў 1700 г. Ён цалкам парваў з ранейшым вобразам жыцця, скараціў сваё прозвішча і назваў сябе проста – Людвік дэ Манфор. Ён ішоў цярністым шляхам увесь час сваёй духоўнай дзейнасці. У стагоддзі надушаных парыкоў і пудры ён быў далёка ад напышлівых умоўнасцяў салонных манер і гэтым зусім адчужаў ад сябе многіх. У яго час не маглі разгадаць прычыны гэтага цалкавітага адчужэння і імкнення да адасобленасці. Яго сучаснікі ўзвышалі святых, якія праводзілі падобны вобраз жыцця, але калі рэальная святасць паўстала перад іхнімі вачыма – яны адвярнуліся ад яе. Людвіка ненавідзілі, ім пагарджалі, ад яго выракаліся і асуджалі настолькі настойліва, што гэта магло б зламаць меньш цвёрды дух.

Святы Павел кажа пра тых, якія цярпелі “нястачу, уціск і знявагу..., якіх свет не быў варты.” (Гбр 11, 37-38). Людвік быў адным з іх. Але ў нашыя дні ён з’яўляецца кананізаваным святым. Ён пакінуў свету бясцэнны скарб у сваім творы: “Сапраўднае ўшанаванне Найсвяцейшай Дзевы Марыі”. Айцец Фабер, вядомы англійскі духоўны пісьменнік, кажа пра гэтую цудоўную кнігу: “Дазвольце мне наступным чынам выказацца: калі мы паглыбляемся ў вывучэнне гэтага твора, нас агарняе ўзрастаючае пачуццё чагосьці натхнённага і звышнатуральнага. Пасля шматразовага чытання мы пераконваемся, што гэты твор ніколі не згубіць для нас ані навізны, ані поўні зместа, ані захапляючай нас святой духмянасці...” Можна ўявіць сабе лютасць д’ябла, калі кніга была напісана да канца. Ён рабіў усё магчымае, каб адурманіць чалавечы розум перад духоўнасцю і праўдай гэтага твора, так як ён адурманіў розум кніжнікаў і фарысеяў. Св. Людвік прадбачыў гэта і прадказаў, што яго твор на некаторы час будзе згублены, што сапраўды здарылася. Ён быў знойдзены толькі ў 1842 годзе.

Св. Людвік памёр у Сэн-Лоран, 23 красавіка 1716 года. 22 мая 1853 г. яго вучэнне было ухвалявана тэолагамі. У 1888 г. папа Леў ХІІІ абвясціў яго благаслаўлёным, 20 чэрвеня 1947 г. ён быў кананізаваны папай Піем ХІІ.